มูลนิธิบ้านสงเคราะห์สัตว์พิการ ไปเยี่ยมน้องหมากันคร้าบบ

สำหรับครั้งนี้เราจะพาไปเยี่ยมน้องหมาที่มูลนิธิบ้านสงเคราะห์สัตว์พิการกันนะครับ แต่คราวนี้เราไม่ได้เป็นคนนำชมนะครับ เพราะจะมีไกด์กิติมศักดิ์คอยแนะนำในส่วนต่างๆ เรามาทำความรู้จักกับไกด์ในครั้งนี้กันก่อนนะครับ

ห้องนี้เป็นห้องรักษาพยาบาลของพวกหนูบางตัวฮับ และเป็นห้องเก็บยาต่างๆที่ใช้รักษาเพื่อนของหนูด้วย...หนูจะแนะนำเพื่อนๆให้รู้จักนะฮับ...

หนูเป็นพันธ์เซนต์เบอร์นาร์ดค่ะ ตอนแรกเจ้านายเค้าซื้อหนูมาเลี้ยง แล้วเพิ่งมารู้ว่าแพ้ขนหนูเค้าเลยจับหนูมาให้อยู่กับเพื่อนๆที่นี่ค่ะ... หนูคิดถึงเจ้านายอยู่นะคะ หนูเศร้า หนูเหงา รอนายมารับกลับบ้านค่ะ

หนูเป็นขี้เรื้อนฮับ เค้าเลยเอามาไว้ที่นี่ แต่หนูไม่เป็นไรมากฮับไม่ต้องเป็นห่วง... หนูมาอยู่ที่นี่เพราะโดนรถชนฮับ เค้าขับมาชนแล้วก็หนีไป ทิ้งหนูนอนอยู่ริมถนนจนมีคนไปเห็น เลยพาหนูมารักษาตัวที่นี่ฮับ หนูเจ็บจังเลยฮับ... หนูก็เหมือนกัน หนูโดนเค้าชนแล้วหนี ตอนนี้ขาหนูเดินไม่ได้เลยฮับ ได้แต่ลากขาไปมา ทำไมถึงทำกับหนูอย่างนี้ฮับ พวกหนูก็โดนเป็นหมาจรจัดฮับ เค้าเลยเอามาเลี้ยงที่นี่แต่ไม่เหงานะฮับ เพื่อนๆพี่ๆเยอะเลย... หนูก็โดนรถชนมาเหมือนกับ ขาหนูเสียทั้งสองข้าง....พิการตลอดชีวิตเลยค่ะ หนูขาเสีย ตาก็มองไม่ค่อยเห็น หนูสิ้นหวังจังฮับ คิดถึงเจ้าของที่เอาหนูมาทิ้ง...ป่านนี้คงอยู่กันสบาย... นี่ยังไม่หมดนะฮับ แค่เพียงบางส่วนเท่านั้นที่หนูเอาพาทัวร์ ยังมีเพื่อนๆอีกหลายตัวที่ยังไม่ได้แนะนำให้รู้จัก เพราะเพื่อนๆหนูบางตัวก็ไม่สบาย บางตัวก็หวาดระแวงคนเพราะโดนรังแกมากอย่างหนัก เดี๋ยวหนูจะพาขึ้นไปอีกชั้นนะฮับ... ชั้นสองเป็นเพื่อนๆหนูที่บาดเจ็บจากการถูกรถชน การถูกทำร้าย และถูกทิ้งฮับ ทำให้พิการทุกตัวเลยฮับ บางตัวขาหัก บางตัวขาเสีย บางตัวตาบอด และยังมีสารพัดโรค สารพัดอาการด้วยฮับ.... อันนี้เป็นชั้นหนึ่งทั้งหมดฮับ เพื่อนๆกรงตรงกลางหนูไม่ได้พามาแนะนำนะฮับ เพราะเดี๋ยวจะจำกันไม่หมดเยอะจริงๆฮับ...แต่หนูบอกแทนเพื่อนๆหนูได้เลยนะฮับว่า "พวกเราเศร้า เหงา บอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ" ทำไมพวกเจ้าของ หรือคนที่รังแกพวกเราทำร้ายเราได้ลงฮับ เราผิดอะไร หรือผิดที่เกิดมาเป็นเพียงสัตว์ตาดำๆฮับ บางคนแค่เห็นเราก็เอาไม้ไล่ทุบเราเจียนตาย บางคนก็คึกคะนองขับรถชนเราทั้งตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้าง ทำให้เราพิการตลอดชีวิต.... หนูโดนเค้าตีจนเส้นเสียฮับ ขาสองข้างก็พิการเดินไม่ได้ แค่หนูหิวเลยไปหาของกินในถังขยะของเค้า ทำให้ชีวิตหนูพิการตลอดชีวิตเลยฮับ ถ้าหนูรู้ว่าเค้าหวงของในถังขยะขนาดนี้ หนูจะไม่มีวันไปแตะต้อง หรือแค่เดินผ่านหน้าบ้านก็จะไม่ไปฮับ.... หนูโดนรถชนจนขาเสียทั้งสองข้างฮับ เค้าชนแล้วหนีไปเลย แต่หนูยังโชคดีมีคนไปเจอแล้วพามารักษาแล้วฝากให้อยู่ที่นี่... ลุงเคยอยู่กับเจ้าของเรามีความสุขกันดีฮับ จนเวลาผ่านไปลุงแก่ตัวลงตาเริ่มมองไม่เห็น เจ้าของที่เราเคยรักเคยภักดี เค้าคงหวังดีอยากให้เรามีเพื่อนเยอะๆเลยพามาที่นี่ จริงๆความหวังของลุงตอนใกล้สิ้นลมขอแค่ได้อยู่กับเจ้านายที่ลุงรักเท่านั้นเอง...แต่เจ้านายคงไม่เข้าใจเลยอยากให้ลุงมีเพื่อนอยู่ด้วยเยอะๆ เรื่องของหนูไม่มีไรมากค่ะ แต่หนูไม่น่ารักเหมือนเดิมที่เคยเป็น เพราะเป็นขี้เรื้อนและแก่ตัวลง เจ้านายเลยปล่อยทิ้งไว้ทำให้หนูต้องมาอยู่กับเพื่อนๆที่นี่... หนูโดนชนแล้วหนีเหมือนกันฮับ เค้าทิ้งไว้กลางถนนแล้วมีคนพามาที่นี้เหมือนกัน หนูยังไม่รู้เลยว่าจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง ขาหนูสองข้างคงรักษาไม่หายต้องพิการตลอดชีวิตแน่เลยฮับ... หนูขาเสียทั้งสองข้างค่ะ ชิวิตนี้หนูคงต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป... หนูมีแค่สามขาค่ะ... หนูก็ขาเสียทั้งสองข้างค่ะ หนูไปอยู่กับตัวอื่นๆที่เค้าแข็งแรงไม่ได้เพราะเค้าจะรุมกัดหนูค่ะ หนูไม่สบายฮับ โดนรถชนฉี่ออกมายังเป็นเลือดเลยฮับ สีแดงๆด้านล่างเป็นฉี่ของหนูฮับ หนูไม่รู้หนูผิดอะไรเค้าขับมาชน แล้วก็ทิ้งหนูไป ตอนนี้หนูทรมานมากฮับ เจ็บปวดจนบอกไม่ถูก...หนูต้องกินยา ฉีดยาอยู่ทุกวันเลยฮับ... หนูสองตัวเหมือนกันค่ะ เมื่อก่อนเจ้านายรักเรามาก ดีกับเราทุกอย่าง เราก็รักเจ้านายด้วยหัวใจ ด้วยชีวิตที่เรามีเลยค่ะ จนมาวันหนึ่งเจ้านายของเราสองตัวถอยรถมาชนเราจนเราหลังเสียทั้งสองข้าง เจ้านายก็ไม่รักเราอีกต่อไปพาเรามาอยู่ที่นี่... "เจ้านายค่ะ ถ้าวันนั้นเป็นเราขับรถชนเจ้านายจนขาเสีย เรารับรองได้เลยนะค่ะว่าเราจะไม่มีวันพานายมาอยู่ที่นี่ เพราะเรามอบทั้งชีวิตให้นายยังได้เลยค่ะ" หนูเป็นน้องเหมี่ยวค่ะ พวกหนูไม่สบายคนเลยพามาที่นี่... เป็นไงบ้างฮับ เพื่อนๆของหนูน่ารักไหมฮับ นี่ยังเป็นแค่บางส่วนนะฮับยังมีอีกหลายตัวเลยฮับ ว่างๆแวะมาเยี่ยมพวกหนูกันได้นะฮับ ได้ฟังชีวิตของเพื่อนหนูมาแล้วมาลองฟังชีวิตของหนูกันมั้งนะฮับ..... หนูอยู่ที่นี่มานานแล้วฮับ เมื่อก่อนเจ้านายหนูรักหนูมากเพราะหนูน่ารักอย่างที่เห็นๆกันอยู่นะฮับ คริๆๆๆ เขิลจังฮับ... แต่พอเจ้านายย้ายบ้านไปที่อื่น นายเลยลืมหนูไว้ในบ้าน หนูออกมาไม่ได้โดนขังอยู่ในบ้านตั้งหลายวันนะฮับ กว่าเพื่อนบ้านจะไปเจอ หนูร้องเรียกเจ้านายอยู่หลายวันจนคอแทบแตก...แต่สงสัยเจ้านายจะไปไกลแล้วเลยไม่ได้ยินเสียงของหนู หนูต้องอดข้าว อดน้ำ จนแทบจะไม่ไหว ดีที่มีเพื่อนบ้านผ่านไปเจอแล้วโทรแจ้งที่มูลนิธิไปรับหนูมาอยู่ที่นี่ฮับ พอหนูมาอยู่ที่นี่หนูถึงได้รู้ว่าหนูเป็นโรคไต... แต่หนูดีใจนะฮับที่ได้มาทำหน้าที่ต้อนรับแขกที่มาเยี่ยมชมเพื่อนๆของหนู นี่หุ่นอวบๆของหนูเองฮับ ที่เห็นเป็นรอยแผลที่เกิดขึ้นเมื่อตอนหนูโดนขังในบ้านฮับ ถ้าใครมาเยี่ยมพวกหนูอย่าลืมช่วยอุดหนุนของที่ทำขึ้นเพื่อช่วยค่าอาหาร ค่ายารักษาโรคหนูนะฮับ....หนูอยู่ที่มูลนิธิบ้านสงเคราะห์สัตว์พิการ (ในความอุปถัมภ์ของหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน) ฮับ... วันนี้หนูเหนื่ออยแล้วฮับ..เดี๋ยวหนูต้องลาทุกคนไปนอนพักก่อน หนูเดินหรือยืนนานๆไม่ค่อยไหวแล้วฮับ เพราะร่างกายหนูไม่ค่อยแข็งแรง แล้วเจอกันนะฮับ...